Jak uszyć lalkę i nie zwariować (przy szyciu włosów)

Mikołaj sobie wymyślił, że dziecko na Mikołajki dostanie lalkę. Taką zwykłą lalkę szmaciankę z resztek, co nie znaczy byle jaką lalkę. Lalka miała być chłopcem i to w zasadzie był jedyny konkret. Reszta miała wyjść w praniu.

Najpierw powstał rysunek poglądowo-pomocniczy, potem na jego podstawie wycięto korpus zwany ciałem, oraz niezbędne członki.

Ciało zostało zszyte… …i tam, gdzie to niezbędne, ponacinane. Następnie wywrócono wszystkie elementy na odpowiednią stronę, zwaną nie wiedzieć czemu prawą, i rozpoczęto żmudne i dokładne zaopatrywanie lalki w bebechy.

Kiedy wszystko było już na swoim miejscu, nadszedł czas na połączenie zewnętrznych elementów. Mikołaj skorzystał z porady Pracowitego Słoneczka, co zaoszczędziło mu frustracji oraz niepotrzebnych nerwów. W tym błogim nastroju trwał aż do momentu wyszywania włosów. Bo Mikołaj wymyślił, że te włosy to mają być porządne, a nie jakiś tam a’la przypicnik, co zaraz śladu po nim nie będzie. No i tu już zaczął go szlag trafiać, a dokładnie drugiego wieczora, kiedy okazało się, że trzeci wieczór przeistoczy się w zarwaną noc, bo szycie włosów idzie jak krew z nosa, a trzeciego wieczora/nocy lalka ma się znaleźć w łóżku obdarowywanego. Po pierwszym dniu stan owłosienia był mizerny.

Drugiego wieczora Mikołaj zaopatrzył się w czerwony dopalacz, ale z owłosieniem dobrnął do stanu podobnego u Radka Majdana przed przeszczepem.

Trzeciego Mikołaj zatrudnił elfa do pomocy, ale elf wymiękł o 23.30. Powiedział, że od przycinania lalkowych włosów woli nabijanie pomarańczy goździkami. Mikołaj obiecał, że zadba i o tę rozrywkę, po czym został sam z robotą. I szył te cholerne włosy do pierwszej w nocy, zastanawiając się, po kiego grzyba ta lalka ma taki wielki łeb. Jak już skończył tę fascynującą czynność, postarał się o jakiś wyraz twarzy oraz odzienie dolne. Na górne brakło czasu i sił. Braki zostały uzupełnione już w dniu właściwym podczas drzemki właściciela. Rysy twarzy też zostały zmienione, bo pierwotne wyglądały mało inteligentnie.

Podsumowując, szycie włosów to jakaś masakra. Mikołaj nie poleca, choć efekt końcowy zadowala. Może gdyby czasu było więcej… Obdarowany w każdym razie nie ma zastrzeżeń, zaprzyjaźnił się z lalką od razu.

Lalka jest świetnym towarzyszem zajęć wszelakich. Okazała się fanem wycieczek rowerowych…

…biwaków…

…oraz się barłożenia 🙂

Ps. Lalka nie ma jeszcze oficjalnie nadanego imienia. Może macie jakiś pomysł?