DAMSKIE,  okrycia wierzchnie

Wełniana kurtka na powitanie bardzo wczesnej wiosny

Ostatni tydzień poświęciłam przygotowaniom na nadejście wiosny. Takiej chłodniejszej, ale słonecznej. Jak napisałam w poprzednim poście, tak uszyłam. Coś trudniejszego niż bluzkę czy spódniczkę, ale nie tak trudnego, jak się spodziewałam. Uszyłam kurtkę, wełnianą, dokładnie taką, jaką ujrzałam na okładce styczniowej Burdy (model 104 A). Właśnie ona skradła moje serce i duszy kawałek też.

Wbrew obawom szyło się ją tak łatwo, że ja robiłam to, jedną nogą obsługując pedał od maszyny, a drugą zawracając pędzącą na mnie dziko ciuchcię 😉 Bo tym razem nie szyłam po nocach, kiedy Młody śnił o autach i lokomotywach, ale razem z nim, popołudniami, jedną część swego jestestwa poświęcając maszynie, a drugą zabawom i figlom z Misiakiem.

Zżymałam się na liczbę elementów, którą musiałam przerysować, wyciąć, potem znowu wyciąć, podkleić i zszyć, ale tak naprawdę to dzięki temu ta kurtka tak mi się spodobała. Dzięki asymetrycznemu przodowi też. DSC00468

Kurtkę uszyłam ze stosunkowo cienkiej wełny kostiumowej. W opisie szycia Burda kazała podkleić wszystkie elementy oprócz dolnej części pleców. Podkleiłam je jednak, bo bez tego ta część nie układała się najlepiej. Wydłużyłam też rękawy o 2 cm, bo burdowe są dla mnie zawsze za krótkie. DSC00495

Początkowo miałam podszyć kurtkę pikówką i uczynić z niej zimówkę, ale ostatecznie zrezygnowałam. Po pierwsze dlatego, że ta wełna raczej by tego nie utrzymała i się zdefasonowała. A po drugie okazało się, że rozmiar 38 w tym modelu jest bardzo dopasowany. Tak bardzo, że między mnie a kurtkę już niewiele się wciśnie.

I z wykroju, i z własnej roboty jestem zadowolona. Kiedy nadejdzie już odpowiednia pora, ta kurteczka będzie moim ulubionym okryciem. DSC00477

A żeby nie było tak zupełnie kremowo, „pokolorowałam” kurtkę podszewką. DSC00497

Brak komentarzy

Skomentuj Kasia Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *