Ja bardzo przepraszam, ale to mi samo wychodzi. Jest silniejsze ode mnie i jak się przyplącze, to bywa, że pół dnia mogłabym w ten sposób. Zaczęło się dawno, jeszcze w czasach pacholęcych, co przydawało mi całkiem sporo splendoru, niestety jedynie wśród najbliższych. Chociaż nie, nie do końca tak. Zdarzało się czasem, że moja gwiazda jaśniała na klasowym firmamencie, kiedy mnie poniosło. Hamulców bowiem nie miałam żadnych, a i nikt nigdy nie powiedział mi, ej weź przestań, nie rób siary. Moje polonistki zapewne tak tego by nie ujęły, ale też mnie nie powstrzymywały, używając całego dostępnego arsenału niesatysfakcjonujących ocen. Składałam sobie…